Tu czas się zatrzymał...

Mieszkając na Jaworzynach penetrujemy nie tylko Beskidy, Pieniny, Gorce, czy też Tatry, blisko od nas, do naszych sąsiadów na Słowację. Zapraszam na wycieczkę po wsi, w której życie stanęło w miejscu, poczujecie się tutaj tak, jakby wszyscy mieszkańcy opuścili przed chwilą wieś z niewiadomych przyczyn. Jedziemy na Chyżne, dalej drogą E77 przez Trstene, Tvrdosin i w wiosce Podbiel skręcamy na Zuberec.

Muzeum znajduje się na polanie Zuberec-Brestova. Czynne jest  od stycznia do kwietnia, od poniedziałku do piątku w godz. 8-16, od maja do października od wtorku do niedzieli 8-17. Listopad i grudzień zamknięte. Jako bilet wejściowy dostajemy pocztówkę z ręcznie malowaną osadą oraz opis budynków po polsku i po słowacku ( opis do zwrotu przy wyjściu).
Muzeum usytuowane jest 3 km na wschód od Zuberca, w pięknej górskiej scenerii - otoczone od południa szczytami Palenicy, Siwego Wierchu i Brestowej, Osobitej na wschodzie i Mnicha na zachodzie. Środkiem płynie potok Zimna Woda Orawska, nad którym na przestrzeni ok. 20 ha usytuowano kilkadziesiąt obiektów - zrębowe chaty ludowe, zabudowania gospodarcze, ziemiańskie dworki, budynki sakralne - tworzących jakby osobną wieś, nad którą wznosi się drewniany kościółek z cmentarzykiem, a na obrzeżach usytuowane są zabudowania sezonowe. Reprezentowane są obiekty z południowo-zachodniej dolnej Orawy, z terenów średniej i gónej Orawy oraz z jej północno-wschodnich krańców góralsko-tatrzańskich oraz z położonych na północnym zachodzie Beskidów.
Pierwszym obiektem muzeum stała się przeniesiona do Brestowej w 1970 r. leśniczówka, spalona w 1990 r. i osiem lat później odbudowana. Skansen udostępniono do zwiedzania w 1975 r.
Skansen dzieli się na pięć części - dolnoorawski rynek reprezentuje najbogatszą część Orawy z największymi budynkami stojącymi na wolnej przestrzeni. Nad potokiem rozłożone są warsztaty rzemieślnicze z młynem i  tartakiem. Zamagurska ulica z budynkami mieszkalnymi i zabudowaniami gospodarczymi bogatych i średniozamożnych rolników pokazuje charakterystyczną strukturę orawskiej wsi. Góralskie chaty reprezentują najbiedniejszą część Orawy, leżącą na południowo-zachodnich stokach Orawskich Beskidów. W najwyższym punkcie skansenu usytuowany jest cmentarz z późnogotyckim drewnianym kościółkiem św. Elżbiety, przeniesionym z Zabrzeża i pochodzącym z XV wieku. W środkowej części jest m.in. ziemiańska posiadłość z Wyżniego Kubina z 1752 r., w której mieściła się szkoła, gdzie uczył się sławny poeta P.Országh-Hviezdoslav. Co roku w sierpniu na terenie skansenu w specjalnie w tym celu wzniesionym amfiteatrze odbywa się festiwal Podrohackie Święto Folkloru.

Zasypałam Was zdjęciami, ale tak trudno wybrać, chcąc pokazać ogrom tego skansenu zabrakłoby miejsca w tym poście. Nie sposób odwiedzając skansen, nie spróbować miejscowych przysmaków, obok znajduje się restauracja, w której serwują słowackie specjały: vyprazany syr i bryndzowe haluszki. Syr jest to rodzaj sera żółtego, panieruje się go w jajku i bułce tartej i smaży w rozgrzanym tłuszczu, jest naprawdę pyszny, można tez kupić go w słowackich sklepach, sprzedawany jest w plastrach i zrobić sobie w domu. 

Wracamy już z tej słowackiej wędrówki, u nas od dłuższego czasu goście, jedni wyjeżdżali, inni przyjeżdżali, tak, że mój czas płynął wartko, między śniadaniem, obiadem, a kolacją, na ogród nie starczało już czasu. Teraz nadchodzi czas dla ogrodu i przygotowania chałupy na zimę, tak, tak, mamy maj, a my musimy myśleć o zimie. Drewno już przywiezione, teraz trzeba się brać za rąbanie i układanie go za chałupą, a jest tego trochę, zima przeplata się z wiosną, koszenie trawy, plewienie rabatek i rąbanie drwa, za chwilę zaczną zjeżdżać goście na wakacyjny wypoczynek i wtedy czasu nie będzie ani, ani. Dzisiejszy ranek przywitał nas deszczem, jednak już koło południa zaświeciło słońce, a wiatr przegnał ciężkie chmury, dzięki temu mogłam oddać się bez reszty ogrodowi, pogadać trochę z moimi roślinkami, przesadzić i posadzić to i owo.

Ciężkie chmury rozwiewa wiatr i powolutku odsłania błękitne niebo

To połupane drewno do kominka, trzeba ułożyć je za chałupą.

Ta sterta czeka na rąbanie, ciekawe ile siekier złamiemy w tym roku przy tej robocie :)

W tamtym poszły ze trzy :)

Widok z sadu.



Mam nadzieję, że nie zanudziłam Was za bardzo, jeśli będziecie kiedyś w tych stronach warto odwiedzić orawski skansen, przejść się między jego chałupami, przysiąść nad potokiem, poczuć ten miniony czas zatrzymany w drewnianych ścianach...