Tłusty czwartek...

[treści i uczynki autorstwa Tomka, ja w tym czasie pilnowałam garów i ognia]

Zaczął się w środę wieczorem, chyba jakoś jeszcze przed północą... czytając ksiażkę z zaintrygowaniem nasłuchiwałem odgłosów zza okna - coś jęczało przeciągle w okolicach stodoły, albo powywało ukradkiem w polach, kurzyło białym tumanem to znowu osypywało się po oknach, ale niewpuszczone oknem próbowało wcisnąć się do domu kominem. Jednym słowem zadymka jakiej nie było przez całą zimę i wszystko wskazywało na to, że rano będzie ciekawie...
Już po 7 obudziły mnie złorzeczenia Jolki, że jakoby do stodoły, do kóz nie dotrze. Zwlokłem się z łóżka otwierając jedno oko, a potem drzwi na zewnątrz. Faktycznie, śniegu na samej werandzie było tyle, że pies Słonina wystawił nos, wpadł nim w zaspę i cofnął się ze wstrętem. Dalej w zasadzie świat zamieniał się w białą pofalowaną pustynię, w którą jakoś nikt z nas nie bardzo miał ochotę wskoczyć.
Jednak kozy darły się o swoje, po kawie trzeba było wziąść się za łopatę. Ścieżka do koziarni, samochód, dojście do drzewa poskładanego za domem - godzina porannej gimnastyki i powstały labirynty białych korytarzy. Za to droga przez wieś nie istniała, ale słychać było optymistyczny odgłos odpalanego traktora. Otrzepałem się z łopatowania i ledwo zacząłem wciągać zasłużone śniadanie, zadzwonił telefon, że traktor przejechał
50 metrów i się zakopał. Odkopaliśmy go w 6 osób po to, aby po przejechaniu kilku metrów zakopał sie jeszcze bardziej. Wykopaliśmy go drugi raz, polazłem do domu, ściągnąć co mokre (większość). Była chyba 11 i czułem ogarniający mnie kryzys. Zadzwoniłem do samodzielnego referatu ds. zarządzania kryzysowego, Gmina obiecała, że spróbują nas odśnieżyć, ale nie wiedzą kiedy będą mieli moce (nie tylko u nas 'pobieliło'). W międzyczasie traktor zakopał się po raz trzeci. O 13 traktor był po trzykroć odkopany i dzielnie choć w poślizgach zaczął jechać drogą przez naszą Zawadkę. Przebrałem się w wysuszone ciuchy po pierwszym przemoknięciu, Gmina zadzwoniła, że odnalazła moce, ale najwcześniej wyjadą do nas jutro.
Polazłem na dół za traktorem, coby zobaczyć i pomóc przy ewentualnym odkopywaniu go po raz czwarty... ale nie trzeba było, bo urwał się pług jak zjeżdżając wpadli w zostawione z zimowej zrywki drzewo sprytnie ukryte pod śniegiem. Wróciłem do chałupy, gdzie nasz gość - Kasia z 4 letnim Szymkiem coraz bardziej rozstawała się z myślą, że dotrą dzisiaj do Krakowa. Przebrałem się w nowe suche ciuchy, przepakowaliśmy walizki w plecaki, dzieciak całkiem zadowolony z przygody wsiadł na sanki i ruszyliśmy w 5 kilometrowy spacer ku cywilizacji. W miejscu samochodu znaleźliśmy igloo klasy A. Odkopaliśmy, odśnieżyliśmy, pomachałem na pożegnanie. Jak wyszedłem około 15 to wróciłem po dwóch godzinach, akurat przed zmrokiem. Piwko sobie kupiłem i pączki, fajnie.
PS. Chcemy podziękować wszystkim biorącym udział w dzisiejszym tłustym czwartku, czyli naszemu sąsiadowi Bogdanowi, który dzielnie zmagał się z lawinami śnieżnymi, całej jaworzyńskiej młodzieży, bez której traktor stałby w zaspie do wiosny, oraz Gminie Tokarnia za chęci i moce, poradziliśmy sobie, ale warto wiedzieć, że w sytuacjach kryzysowych nie jesteśmy sami.