Stajnia

Dzisiaj chciałabym żebyście razem ze mną przenieśli się do roku 2000, przynajmniej na chwilę, tam bowiem ma początek moja opowieść. Tak więc usiądźcie wygodnie, poczęstujcie się faworkami - są przepyszne z przepisu sprawdzanego wielokrotnie i zaczynamy...

Kiedy zaczęła się tak na dobre moja przygoda z tym domem była wczesna wiosna, wokół zaniedbanego obejścia pełno zeschłej trawy nie koszonej od lat - widok raczej smutny, aczkolwiek ja wtedy widziałam wszystko przez różowe okulary. Nie wiem kto mi je założył, ale dopiero teraz, jak udało się odszukać i zeskanować zdjęcia z mojego pierwszego spotkania z Jaworzynami, widzę jak różowe one były..
Chałupy Kliszczackie budowane były jako zagroda jednotraktowa. Pod wspólnym dachem znajdowała się część mieszkalna, komora, sień, oraz stajnia. Muszę powiedzieć, że mądrze to było pomyślane, zimy w górach długie i ciężkie, nie trzeba było do gadziny na dwór wychodzić, wystarczyło otworzyć drzwi, które z czarnej izby prowadziły do stajni. W biedniejszych chałupach wchodziło się do niej bezpośrednio z kuchni, w bogatszych była między nimi jeszcze sień. Nasza chałupa była bogatsza, mieszkał w niej sołtys - mąż Anieli i do tej pory wszyscy mówią na nią "u sołytyski", dlatego też między stajnią a izbą jest jeszcze sień. Nigdy nie zapomnę, jak do jednej takiej biedniejszej chałupy na Jaworzynach zawitał gość zza granicy i zobaczywszy zwierzęta w stajni ze zdziwieniem zapytał:
 -czy tu wszyscy mają w domu zoo?
Nijak nie mógł zrozumieć, że zwierzęta i ludzie, żyją pod jednym dachem.
Tak więc dom składa się z czarnej izby, sieni, białej izby, sieni i stajni. Zwierzątek oczywiście już w niej nie było, ale za to pozostałości po ich bytności, jak najbardziej i co tu z taką stajnią zrobić? Krówek nie zamierzałam chować, świnek również. Pomieszczenie duże ponad 20 metrowe. Pomysły były różne: podzielić i zrobić dwa, nie dzielić i zrobić łazienkę, nic nie robić. Stanęło na tym, że robimy łazienkę.

A z tą łazienką, to było kombinowania, zastanawiania się: jak to ma wyglądać, wanna, czy prysznic, kłótni, deliberacji. Ja chciałam wannę i prysznic, uważałam, że pomieszczenie jest duże więc można poszaleć, Tomek samą wannę, krakowskim targiem: wanna i prysznic. Kabinę prysznicową postanowiliśmy wymurować, bowiem nijak nie pasował nam plastik. Ja chciałam jak największą, Tomek bronił każdego centymetra, wreszcie wszystko zostało pomierzone, ustalone i zaczęła się robota. Akurat tego dnia jak fachowiec zaczął murować kabinę, Tomek wyjechał do Krakowa i tak "zupełnie przypadkiem" wymurowało nam się ciut za dużo - akurat tyle ile chciałam :) Jak wrócił ścianki były wymurowane, nic już poradzić nie mógł i tym sposobem prysznic można brać parami :), ale zanim się wykąpiemy wróćmy do historii..

Powiem szczerze, że jak oglądam te archiwalne zdjęcia to łezka się w oku kręci.

Dużo czasu musiało upłynąć, wiele razy mieszałam zaprawę gipsową, gładziłam rękami wymurowane ceglane murki, by stajnia zyskała miano łazienki, ba - pokoju kąpielowego, bo jak powiedział jeden z naszych gości:
-przecież to nie łazienka, tylko pokój kąpielowy.
To są drzwi w czarnej izbie, między nimi i łazienką jest mała sień.

W pokoju kąpielowym dla upamiętnienia, że to onegdaj stajnia była, zamieszkał koń słomiany. Życzę Wam miłego wieczoru, dla mnie była to niesamowita podróż w czasie.